طبق اعلام شرکت ملی گاز در وضعیت فعلی با ناترازی ۳۰۰ میلیون مترمکعب در حوزه گاز مواجهیم. این در حالیست که قرار بود طبق برنامه ششم توسعه به تزریق روزانه یک میلیارد و ۲۵۰ میلیون مترمکعب گاز سبک برسیم، اما اکنون روزانه در بیشترین مقدار ۸۵۰ میلیون مترمکعب گاز سبک به شبکه تزریق می‌شود. ادامه این وضعیت باعث تعطیلی بیشتر صنایع در تابستان خواهد شد و زیان سنگینی را نصیب اقتصاد بحران زده کشور خواهد کرد. از سوی دیگر دولت چندان توجهی به مسئله بهینه سازی مصرف ندارد و کماکان شاهد افزایش ناترازی گاز هستیم.

هاشم اورعی، استاد دانشگاه صنعتی شریف و رئیس اتحادیه انجمن‌های انرژی ایران، درباره ناترازی گاز در تابستان به «انتخاب» گفت:
همه می‌گویند ناترازی، اما باید بگوییم کمبود، چون این کلمه مشکل را بهتر می‌رساند؛ ناترازی عمق مسئله را آسان‌تر نشان می‌دهد. ما الان دو دهه است که مصرفمان رو به افزایش بوده و ۹۲ درصد از برق کشور نیز توسط گاز تولید می‌شود، یعنی اینجا هم وابستگی به گاز به شدت زیاد شده است، در نتیجه وقتی آمار مربوط به مصرف گاز را نگاه می‌کنیم هر سال بدون وقفه مصرف بالا می‌رود و سالانه ۱۲ درصد افزایش داریم. برای مقابله با کمبود نیز باید افزایش تولید دهیم، اما ظرفیت تولید ما به دلیل عدم سرمایه گذاری و فناوری روز ممکن نیست و ما فقط می‌توانیم تولید را در حد ثابت نگه داریم و هرسال هم مقداری کم می‌شود. کنار هم قرار دادن این پازل‌ها نشان می‌دهد که ما در چه وضعیتی هستیم. ما روزانه ۷۵۰ الی ۸۵۰ میلیون مترمکعب ظرفیت تولید داریم که رو به کاهش است.

وی در ادامه نسبت به پیش بینی وضعیت ناترازی در سال‌های گذشته افزود: در تابستان برای تولید برق، مصرف گاز هم زیاد می‌شود در زمستان هم بخاطر هوای سرد مصرف گاز بالا می‌رود. حقیقت این است که معدل و برآیند دو دهه بی برنامگی در مسئولین انرژی کشور نتیجه اش ناترازی فعلی در حوزه گاز است. در اوایل دهه هشتاد یک گزارش از یک تز دکترا در دانشگاه اصفهان بیرون آمد که این وضعیت را پیش بینی کرده بود و حالا همه فهمیده اند، اما کاری  نمی‌کنند. بنظر من سال بعد وضعیت بدتر است. این ناترازی فزاینده خواهد بود.

رئیس اتحادیه انجمن‌های انرژی ایران سپس درباره نقش دولت در وضعیت فعلی انرژی اشاره کرد: مسئله انرژی در ایران از بنزین و گاز و برق یک برنامه درست و بلند مدت می‌خواهد تا انشالله از چند سال آینده وضعیت بهتر شود. کار‌های زیربنایی در این حوزه باید صورت بگیرد. دولت در هیچ کجای دنیا دلالی انرژی نمی‌کند، انرژی در کشور‌های مختلف یا تماما متعلق به دولت است یا تماما متعلق به بخش خصوصی است. دولت نباید خود را اینقدر داخل انرژی کند و تا زمانیکه دولت به معنای واقعی پایش را از ماجرا انرژی کنار نکشد و کار را به دست مردم ندهد مشکل حل نمی‌شود؛ البته دولت باید نقش تنظیم گر و نظارتی را ایفا کند. اگر این اقدام صورت بگیرد قیمت گذاری‌ها هم اصلاح می‌شود. یکی از دلایلی که دولت انرژی را به دست گرفته این است که از قیمت انرژی به عنوان یک ابزار سیاسی استفاده می‌کند؛ لذا قطعا باید اقتصاد انرژی اصلاح شود و مردم فعلا ده درصد قیمت واقعی انرژی را پرداخت می‌کنند. وقتی هم انرژی کم می‌آوریم انرژی صنایع را قطع می‌کنیم و زیان‌های بیشتری به اقتصاد کشور می‌زنیم.

اورعی در پایان درباره لزوم ایجاد سبد متنوع انرژی گفت: کجای دنیا در کشوری که سرمایه گذاری نفت و گاز نمی‌کند بیش از نود درصد تولید برق اش وابسته به گاز است؟ در اروپا و چین و حاشیه خلیج فارس همه در حال ایجاد تنوع در سبد مصرف انرژی اند. در سه ماه اول سال میلادی میزان تولید برق از طریق باد از گاز در انگلستان پیشی گرفته است. پیش بینی این است که در سال ۲۰۵۰ نزدیک دو سوم برق جهان از طریق انرژی تجدید پذیر تولید می‌شود. اما در ایران زیر نیم درصد انرژی تجدیدپذیر داریم.